Als de moeder van filmmaker Roy Seerden overlijdt, gaan alle remmen los. Seks, drugs, nachtelijke omzwervingen: het leven als een samengebalde brok energie, verdriet en onthechting. Tegelijkertijd dringt de herinnering aan Antoine zich op, de zonderlinge buurman uit zijn jeugd. Antoine de onaangepaste, die uiteindelijk uit zijn huis werd gezet en op straat belandde. Zonder het te benoemen, maakt Seerden de parallel tussen Antoine en hemzelf voelbaar.

At Midnight Plays a Dance-Tune is een snel gesneden collage van beelden, een experimentele explosie van indrukken die wonderbaarlijk intiem aanvoelt. Seerden geeft zich letterlijk en figuurlijk bloot, bijna nog meer door de nabijheid van zijn sonore, meanderende stem in de voice-over dan wanneer hij in beeld is. Een rustpunt zijn de gesprekjes met zijn oude buren, die vertederd terugblikken op de kleine Seerden en zijn moeder. Het onderstreept zijn kwetsbare, maar dappere openheid om deze episode in zijn leven op geheel eigen wijze vast te leggen.